Eάν μια επιχείρηση που εδρεύει στη χώρα Α, αρχίζει να εξάγει στη χώρα Β τότε υπόκειται και στις φορολογικές νομοθεσίες της χώρας Β. Ωστόσο, εάν η χώρα Β έχει σύμβαση αποφυγής διπλής φορολογίας με τη χώρα Α και η συνθήκη αυτή περιέχει ένα τεστ μόνιμης εγκατάστασης, τότε η επιχείρηση που εδρεύει στη χώρα Α τυγχάνει προστασίας από τη φορολογία στη χώρα Β, εφόσον οι δραστηριότητες αυτές δεν έχουν συγκεκριμένο όριο το οποίο να σχετίζεται με το ύψος της οικονομικής δραστηριότητας που έχει στη χώρα Β. Εάν παραβιάζεται αυτό το όριο, θεωρείται ότι υφίσταται μόνιμη εγκατάσταση και η επιχείρηση που εδρεύει στη χώρα Α θα έχει δημιουργήσει φορολογητέα παρουσία στη χώρα Β.

Η έννοια χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη διεθνή φορολογική νομοθεσία το 1889, όταν συνάφθηκε η πρώτη διμερής φορολογική σύμβαση μεταξύ της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και της Πρωσίας. Από τότε έχει εξελιχθεί σε πρότυπο για την αντιμετώπιση της διασυνοριακής διπλής φορολογίας και της φοροδιαφυγής και έχει καθιερωθεί σταδιακά ένα εκτεταμένο δίκτυο διμερών φορολογικών συνθηκών. Το µοντέλο φορολογικής σύµβασης του ΟΟΣΑ ενδωματώνει την έννοια της μόνιμης εγκατάστασης και υπήρξε σημαντική κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη φορολογικών συνθηκών.

Ένας σταθερός τόπος επιχειρηματικής δραστηριότητας περιλαμβάνει τους ακόλουθους τύπους φυσικών τοποθεσιών:

• Τόπος διοίκησης

• Υποκατάστημα ή γραφείο

• Βιοτεχνία

• Εργοστάσιο

• Kοιτάσματα ορυχείων, πετρελαίου ή φυσικού αερίου, λατομείο ή οπουδήποτε εξάγονται φυσικοί πόροι.

Υπάρχουν 7 σοβαροί λόγοι για να βεβαιωθεί κάποιος πως διαχειρίζεται αποτελεσματικά τους κινδύνους μόνιμης εγκατάστασης:

• Πνευματική ηρεμία.

• Μείωση πιθανής ζημίας στη φήμης.

• Ευκαιρία για βέλτιστη φορολογική πρακτική ή / και βελτιώσεις στον εσωτερικό έλεγχο.

• Μειωμένος κίνδυνος δυσάρεστων εκπλήξεων υπό μορφή απρόβλεπτων πληρωμών φόρου, όπως κυρώσεις και πρόστιμα.

• Μειωμένος φορολογικός κίνδυνος, εάν υπάρχουν διαδικασίες  διαχείρισης κινδύνου. Τέτοιοι κίνδυνοι και έλεγχοι απορροφούν πολύτιμο χρόνο.

• Αποφύγετε πιθανά ζητήματα αδειών εργασίας στην άλλη χώρα για τους εργαζομένους.

• Περιορισμός ρυθμιστικών θεμάτων για ορισμένες κλάδους οικονομικής δραστηριότητας  σε ορισμένες χώρες.